Bij de oude lithium-ijzerfosfaatbatterijen zullen de batterijen die niet de waarde van stapsgewijs gebruik hebben en de batterijen na stapgebruik uiteindelijk worden ontmanteld en gerecycled. Het verschil tussen de lithium-ijzerfosfaatbatterij en de batterij van ternair materiaal is dat deze geen zware metalen bevat en dat de terugwinning voornamelijk Li, P en Fe is. De toegevoegde waarde van het terugwinningsproduct is laag, dus er moet een goedkope terugwinningsroute worden ontwikkeld. Er zijn twee hoofdmethoden voor herstel: de brandmethode en de natte methode.
Lithium-polymeerbatterij gebruikt vijllegering als positieve elektrode, polymeer geleidend materiaal, polyacetyleen, polyaniline of polyfenol als negatieve elektrode, organisch oplosmiddel als elektrolyt. De specifieke energie van een lithiumpolyanilinebatterij kan 350 W.H/kg bereiken, maar het specifieke vermogen is slechts 50-60 W/kg, de bedrijfstemperatuur is -40-70 graden en de levensduur is ongeveer 330 keer.
Alle lithium-ionbatterijen, zowel in het verleden als in de afgelopen jaren, inclusief lithium-polymeerbatterijen, lithium-ijzerfosfaatbatterijen enzovoort, zijn erg bang voor kortsluiting in de interne batterij, kortsluiting in de externe batterij en overbelasten deze situaties.
Anode materialen De anodematerialen die in lithiumionbatterijen worden gebruikt, zijn in principe koolstofmaterialen, zoals kunstmatig grafiet, natuurlijk grafiet, mesofase-koolstofmicrosferen, petroleumcokes, koolstofvezel, pyrolytische harskoolstof enzovoort. Anodemateriaal op tinbasis
Veel klanten zijn zeer geïnteresseerd in natriumionbatterijen en willen de toekomst van de natriumionbatterij en de lithiumionbatterij kennen.
De batterijcapaciteit geeft aan hoeveel stroom er in de batterij kan worden opgeslagen. We zien dat het nummer op de batterijverpakking doorgaans verwijst naar de identificatie van de batterijcapaciteit.
